از ماست که بر ماست
- شناسه خبر: 56908
- تاریخ و زمان ارسال: 27 فروردین 1404 ساعت 07:30
- بازدید :
مهناز اسماعیلی ـ سردبیر روزنامه ولایت قزوین
نوروز و تعطیلات آن بهترین زمان برای گردش و مسافرت است. در این چند روز معمولا آمار سفرها و گردشگران بالاست. آمار تردد روزانه داده می‌شود. گردش‌های مالی، اقامتگاه‌های پربازدید و جاده‌های پرتردد آمارشان توسط مسئولان مرتبط ارائه می‌شود. حتی آمار تصادفات و فوتی‌ها هم اطلاع‌رسانی می‌گردد. امسال به مدد فضای مجازی آمار که نه؛ ولی تصاویری وایرال (فراگیر) شد از تیشه‌ای که برخی گردشگران بر ریشه فرهنگ و هنر و طبیعت و تاریخ کشور زدند ولی آماری ارائه نشد تا بدانیم چقدر گردشگران به تاریخ و طیبیعت کشورمان آسیب زدند!
حضور انبوه گردشگران در عرصه‌های طبیعی، سواحل، جنگل‌ها، نقاط کوهستانی و حتی آثار تاریخی خساراتی را به طبیعت و تاریخ کشور وارد کرد که به مدد فضای مجازی بسیار منتشر شد و هزاران افسوس که هیچ‌کس مسئولیت آن را بر عهده نگرفت. به طور مثال؛ خاک هرمز و ساحل نقره‌ای آن آسیب دید. واقعا نمی‌دانم خاک نقره‌ای ساحل جزیره‌ی هرمز داخل شیشه‌ای در منزل، چه جذابیتی می‌تواند داشته باشد!؟
البته اگر از همان سال‌های آغازین رونق گردشگری در جزیره قشم، جلوی فروش خاک‌های رنگی قشم را می‌گرفتند شاید این پدیده به این شدت بغرنج نمی‌شد.
به هر حال گردشگر هم مقصر است که نادانسته جاذبه‌ی طبیعی را داخل کیسه فریزی ریخته تا ببرد و بگذارد گوشه‌ی اتاقش که مثلا چه شود؟
ولی اگر گردشگر مقصر است پس مسئول کیست؟ چه کسی باید مسئولیت کنترل و آموزش و فرهنگسازی را بر عهده می‌گرفت؟
شاید گردشگران و مردم محلی و مسئولان دولتی همه به یک اندازه مقصر هستند و مسئول!! چون عدم آگهی با جرمی که با قصد و هدف رخ داده باشد متفاوت است ولی آنچه مهم این است که باید برایمان طبیعت و تاریخ کشورمان مهم باشد باید امانت‌دار و حافظ آنچه که به ما رسیده است باشیم.
وقتی گردشگران نادانسته تنه درخت بلوط را که میلیون‌ها دلار ارزش اکولوژیک دارد، آتش می‌زنند تا درون آن کباب درست کنند، وقتی کوهی از زباله در گوشه و کنار ساحل و جنگل‌های شمال روی زمین باقی می‌ماند، وقتی خاک هرمز کم می‌شود، وقتی روی سنگ‌نگاره‌های تخت جمشید با اسپری رنگ و کلید یادگاری می‌نویسیم چه می‌ماند برای آیندگان؟ اصلا چه چیزی باقی می‌ماند که چند سال دیگر خودمان یا فرزندانمان به تماشایش برویم!؟
حتما نداشتن برنامه برای گردشگر از سوی مسئولان مرتبط در این زمینه بی‌تاثیر نیست. وقتی رتبه یک گردشگری به تخت‌جمشید شیراز تعلق می‌گیرد یعنی باید بسیار کنترل شده و با احتیاط گردشگر را به این مکان مهم تاریخی هدایت کرد. چرا باید کسی اسپری رنگ داخل جیبش داشته باشد و داخل تخت‌جمشید شود و یادگاری بنویسد؟! جزیره هرمزی که فقط 800 نفر ظرفیت گردشگر دارد اما وقتی روزانه 12 هزار نفر به آن وارد می‌شوند نتیجه می‌شود این وندالیسم‌های گردشگری!!
باید فرهنگسازی شود حرف اول و آخر همین است البته دولت و مسئولان همه و همه مسئول‌اند و موظف به حفظ تاریخ و طبیعت کشورمان.
