از آفریدن و ساختن حس خوبی می‌گیرم

محمدرضا مقدم

اشاره

«محمدهاشم عزت‌ور» تیرماه سال 56 در قزوین به دنیا آمد. در رشته مکانیک و تا مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرده است. او باوجود معلولیتی که دارد چند سالی می‌شود که به تولید آثار هنری چوبی مشغول است. گوشه دنجی از خانه را تبدیل به کارگاه کوچکی کرده و کارهای ظریف چوبی تولید می‌کند که نام «چوب آویز» را برای آنها انتخاب کرد است. عمده تولیدات او در پیج شخصی خودش  @choobaviبرای فروش به معرض نمایش گذاشته شده که طرفداران زیادی نیز دارد. گپ‌و‌گفت کوتاهی با او داشتیم که شرح آن در ادامه تقدیم شما هنردوستان می‌شود.

n در ابتدا بگویید از چه زمانی کار با چوب را شروع کردید؟

تقریبا چند ماه قبل از شروع کرونا به دلیل علاقه زیادی که به کارهای چوبی و نجاری داشتم مقداری وسایل تهیه کردم که با توجه به توانایی فیزیکی‌ای که دارم بتوانم کارهایی را که دوست دارم بسازم. به این ترتیب وسایل را تهیه کردم و با استفاده از فضای مجازی یک سری الگوها و تمرین‌ها برای خودم تعریف نمودم و شروع کردم به انجام کار و ساخت وسایل چوبی کوچک.

n چه انگیزه‌ای سبب شد تا سراغ کار با چوب بروید؟

انگیزه‌ام به دلیل علاقه‌ای است که از نوجوانی به کار با چوب داشتم ولی هیچ‌وقت فرصت اینکه بتوانم با چوب کار کنم را نداشتم. در دوران نوجوانی به نجاری‌ها می‌رفتم و قطعاتی که لازم داشتم را سفارش می‌دادم تا برایم برش بزنند؛ در منزل آنها را سرهم می‌کردم تا وسایلی که نیاز دارم را خودم بسازم و همیشه در این فکر بودم که حتما باید روزی یک کارگاه نجاری داشته باشم. این روزها با توجه به اینکه شرایط فیزیکی‌ام اجازه کار سنگین در یک نجاری را به من نمی‌دهد تصمیم گرفتم که کار نجاری را در اشل کوچک‌تری شروع کنم.

n فراگیری کار هنری را از کجا شروع کردید؟

در همین زمان از طریق فضای مجازی با دوستی آشنا شدم که یک ورکشاپ ساخت اکسسوری‌های چوبی برگزار می‌کرد و من هم در این ورکشاپ شرکت کردم. یکی دو ماهی بود که وارد دوران کرونا شده بودیم. به همین دلیل فرصتی برایم پیش آمد که بر اساس اندوخته‌ها و آموزه‌های جدیدم شروع به تمرین کنم و بتوانم قطعات کوچکی از چوب به عنوان زیورآلات بسازم.

n ایده طراحی های «چوب‌آویز» از کجا آمد؛ بر اساس تخیلات شما طراحی می‌شود و یا الگوبرداری می‌کنید؟

کارها اوایل تقریبا کپی بود یا ایده‌هایی را که در فضای مجازی می‌دیدم می‌ساختم و بعد از مدتی احساس کردم که نیاز دارم خودم طراحی کنم تا آثاری که می‌سازم اصالت بیشتری داشته باشند. بنابراین دست به کار شدم و کارهایم را خودم طراحی کردم و بعد از مدتی به طی کردن آموزش در حوزه گرافیک مشغول شدم. ضمن این که یک دوره فشرده گرافیک را در جهاد دانشگاهی تهران سپری کردم که کمک کرد توانایی بیشتری در طراحی به دست بیاورم.

n مدت زمانی که برای ساخت یک اثر طی می‌شود چقدر است؟

زمانی که برای ساخت هر اثر سپری می‌شود بیشتر به خود کار و طرح کار بستگی دارد. بعضی از کارها ظرف یکی دو ساعت ساخته می‌شوند و بعضی از کارها شاید چند روز زمان لازم داشته باشد. اما به طور کلی در پروسه ساخت آثاری که می‌سازم، فرآیند طراحی، زمان بسیار زیادی را از من می‌گیرد. در واقع برای ساخت اثر انرژی و زمان کمتری صرف می‌کنم.

n در ابعاد  بزرگتر هم کار تولید می‌کنید و یا فقط کار شما مختص به تولید «چوب آویز» است؟

به دلیل این که کارگاه بزرگی ندارم و غالبا گوشه اتاقم این کارها را انجام می‌دهم ساخت قطعات بزرگتر برایم مشکل هست؛ ضمن این که شرایط فیزیکی‌ام این امکان را نمی‌دهد. اما غیر از چوب آویزها استندهای چوبی هم درست می‌کنم که ابعادی در حد ۲۰ الی ۳۰ سانتی‌متری دارند. البته سفارش‌ ساخت تابلوهایی در قطع ۵۰ در ۷۰ سانتی متر هم داشتم که ساختم و تحویل مخاطب دادم.

n کار با چوب و تولید آثار هنری چه حس و حالی دارد؟

به طور کلی آفریدن و ساختن برایم حس خوبی دارد. من طی روز سعی می‌کنم که برنامه‌ریزی داشته باشم تا کارهای روزانه‌ام را انجام بدهم تا فراغت مورد نیاز برای ساخت کارهای چوبی را به دست بیاورم و در  این زمان هست که واقعا سپری شدن لحظات عمرم را حس نمی‌کنم.

n به غیر از کار با چوب، به چه موضوعات دیگری علاقه دارید؟

علاوه بر چوب به هنر گرافیک و خطاطی خیلی علاقه دارم و به همین دلیل بود که فراگیری گرافیک را شروع کردم. اما در حوزه خطاطی قطعا در آینده تلاش خودم را به کار می‌گیرم تا بتوانم بخش دیگری از هنر فاخر ایران را به زندگی‌ام وارد کنم. به عکاسی هم علاقه دارم و به صورت آماتور سال‌هاست که به عکاسی مشغولم. به طور کلی این روزها بیشتر اوقات فراغت من به طراحی و ساخت چوب‌آویز و تمرین در رشته ورزشی تیراندازی با تپانچه می‌گذرد که علاقه زیادی به آن دارم.

n ضمن تشکر از همراهی شما، با توجه به این که در فضای مجازی اشتغال دارید؛ از کسب و کار اینترنتی بگویید.

متاسفانه این کار از نظر اقتصادی یک شغل محسوب نمی‌شود چون مخارج معمولی برای گذران زندگی را تامین نمی‌کند. از طرفی متاسفانه بستر مناسب فعالیت در فضای مجازی در کشور ما وجود ندارد. در هر کشوری اگر شرایط اقتصادی نامناسب باشد، هنر به حاشیه می‌رود و از سبد خانوار حذف می‌شود. بنابراین این کار در این چارچوب، امکان درآمد مناسب برای فرد را نخواهد داشت یا حداقل برای من نداشته است.