آسفالت بیات و دمپایی ابری!

وحید حاج‌سعیدی

از وزیر محترم راه، مسکن و شهرسازی و اعضای کمیسیون عمران مجلس پنهان نیست از شما چه پنهان همانطور که خلق‌ا…، رم را با کبوترهای اهلی‌اش می‌شناسند، نیویورک را با سنجاب‌هایش، گوتنبرگ را با گوزن‌های قطبی‌اش و کیپ‌تون را با کوسه‌هایش؛ ولایت ما را با آسفالت‌های داغ و تر و تازه‌اش می‌شناسند!

تا جایی اگر دیگران نهضت تنباکو و نهضت جنگل و نهضت سوادآموزی راه انداختند، اینجا دوستان با قیر رایگان بند «ک» تبصره یک قانون بودجه، نهضت آسفالت راه انداخته‌اند! نهضت که چه عرض کنم به قول امروزی‌ها قیامت آسفالت…

یعنی از هر دو تا خبری که از شهرداری در فضای مجازی منتشر می‌شود، بی‌برو برگرد یکی مربوط به آسفالت و روکش خیابان‌ها و کوچه‌ها است.

باور بفرمائید اگر کسی برای اولین بار این اخبار و مطالب را بخواند با خودش فکر می‌کند لابد کل خیابان‌های اصلی و فرعی ولایت ما تا الان خاکی بودند و برای اولین بار چشم شان به جمال آسفالت روشن شده است!

با این حال آدم نباید پا روی حق بگذارد و نسبت به این همه خلاقیت در بهبود کیفیت زندگی شهری و بالا بردن رضایتمندی شهروندان سکوت کند. به قول شاعر «کاشکی قیمت آسفالت بدانندی خلق!» و باقی ماجرا … فلذا به رسم معهود و شیوه مالوف بر آن شدیم چند پیشنهاد مارمالاد شده و گرمادیده در خصوص شیوه‌های حفظ و نگهداری آسفالت ارائه کنیم علی برکت‌ا…:

الف) دمپایی ابری: پیشنهاد می‌شود شهروندان به ویژه افراد سنگین وزن هنگام تردد از روی آسفالت معابر، از دمپایی ابری یا دمپایی روفرشی استفاده کنند، تا میزان استهلاک آسفالت کاهش یابد و طول عمر آن افزایش پیدا کند.

ب) زوج و فرد کردن خودروها: به منظور حفظ و ماندگاری بیشتر آسفالت‌های معابر شهری توصیه می‌شود طرح زوج و فرد کردن خودروهای شخصی و دولتی از در منازل در شهر اجرا شود.

پ) تغییر ذائقه مردم: از آنجایی که امکان دارد خلق‌ا… با داشتن آسفالت داغ و تازه، بد عادت شوند و دو روز دیگر آسفالت بیات و کهنه را تحمل نکنند، پیشنهاد می‌شود در جهت تغییر ذائقه آسفالتی شهروندان هم برنامه‌ریزی شود. آدم از فردا خبر ندارد. ممکن است پس فردا دولت بی‌خیال بند «ک» تبصره یک قانون بودجه شود و در بشکه‌های قیر رایگان شهرهای بالای 50 هزار جمعیت را پلمب کند. آن وقت مردم مجبور می‌شوند روی همین آسفالت‌های بیات تردد کنند و دچار ثقل هاضمه شوند!

در پایان دو نکته قابل تامل هم برای صاحبان خرد و دانایی عرض کنم و غائله را ختم به خیر کنم:

اول اینکه قیری که دولت به صورت رایگان در اختیار شهرهای بالای 50 هزار نفر قرار داده است، طبیعتاً به منظور آسفالت معابر و خیابان‌های اصلی و فرعی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به درد کار دیگری نمی‌خورد. بنابراین آسفالت معابر شهر این همه دادار دودور و بگیر و ببنند ندارد و جزو وظایف تکلیفی شهرداری محسوب می‌شود.

دوم اینکه در سایر کشورهای دنیا، عمر مفید آسفالت از ده تا بیست سال متغیر است ولی اینجا هر چند صباح یکبار عزیزان به روکش آسفالت مبادرت می‌ورزند. فقط این لابه‌لا ما متوجه نشدیم در ولایت ما چرا آسفالت خیابان‌ها این قدر زود روکش لازم می‌شوند؟! راستی شما می‌دانید چرا؟!