آرشیو زندگی

الهام ‌علی‌بخشی

Instagram بخشی دارد به نام «Stories Archive» من هیچ‌وقت آدم خاطره‌بازی نبودم، اما اینجا را دوست دارم. نه برای به ‌اشتراک‌ گذاشتن با دیگران، بلکه برای یادآوری به خودم. برای این‌که بدانم سال قبل در همین روز چه کار می‌کردم، یا سال‌های قبل‌تر. فکر می‌کنم تا هفت سال قبل را نشان می‌دهد.

دوست دارم روزهایی که حال خوبی ندارم، از همه‌جا ناامید و افسرده‌ام، نگرانم و بی‌قرار، به خودم یادآوری کنم که سال قبل در این روز همه‌چیز چقدر متفاوت بود. روزهای خوب آمد و باز همه آن روزها تکرار می‌شود.

یا وقتی که خیلی حال خوبی دارم و مست و مغرورم از اتفاقی خاص، به خودم یادآوری کنم که روزهای غمگینی هم داشتم که همه گذشته است و از پس آن روزهای سرد و عبوس، این روزهای گرم و پرمهر آمده؛ و باز هم چنین خواهد شد. باز هم چرخ گردون می‌چرخد و خوشی و ناخوشی می‌گذرد و هیچ‌کدام از احساسات ماندنی نیست.

در مناسبت‌های خاص، مثل تولدها، یادم باشد که چه آدم‌های شادی در زندگی‌ام آمدند، آن روز را برایم ماندگار کردند و رفتند. باز هم آدم‌های خوب می‌آیند و می‌روند. به یادم می‌آورد که از آمدن‌ها خوشحال باشم، ولی منتظر رفتن‌ها هم باشم.

گاهی هم که بدون دلیل خاصی این آرشیو را جست‌وجو می‌کنم، یادم باشد که روزی چه دغدغه‌هایی داشتم، به دنبال چه اندیشه‌هایی بودم، برای چه مسائلی خودم را ناراحت می‌کردم؟ که امروز اصلا دیگر مهم نیستند.

برای چه وقایع مهمی، نوشتم که در هیچ‌کجای تاریخ ثبت نشد و برای چه مسائلی خون‌دل خوردم تا نقش کوچکی در کار بزرگ و مهمی داشته باشم و حالا می‌بینم کدام ماندگارتر است و کدام باارزش‌تر بوده.

چه بارها که افسوس خوردم از آن همه انرژی، از آن همه تقلا و زحمت؛ و چه بسیار که لبخند رضایت زدم به خاطر تلاشی که نتیجه‌بخش بود. به خاطر نایستادن پشت زور و زر، فریب‌نخوردن و بازیچه‌ فریادهای بلندتر نشدن.

***

به نظرم خوب است که هر کسی، نه در فضای مجازی که در زندگی واقعی، یک آرشیو داشته باشد از کارهایی که کرده، از احساسات شدید مثبت و منفی‌ای که داشته، از روزگاری که گذرانده، افکارش، تجربیاتش، واکنش‌هایش؛ تا بداند که کِی و کجا اشتباه کرده، فریب خورده یا رفتار درستی داشته و قدم مثبتی برداشته؛ نه‌تنها برای جامعه بلکه برای خودش؛ برای شخصیتش، برای پیشرفتش، برای یادآوری تغییراتش به خودش و برای درس گرفتن از  اتفاقات متواتر زندگیش.