وحید حاج سعیدی
از وزیر محترم ارتباطات، اپراتورهای همراه اول، ایرانسل، رایتل، تالیا و عزیزان سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی پنهان نیست از شما چه پنهان، حقیقت امر ما گوشی هوشمند نداریم که بلافاصله از اخبار مطلع شویم و موضع بگیریم، فلذا تازه جمعه متوجه شدیم که ایران یک کشتی کره جنوبی را به دلیل آلوده ساختن دریا توقیف کرده است! والا این عزیزان شرقی وقتی ورزشگاه آزادی تشریف می‌آورند، بهداشت و نظافت‌شان را به رخ جهانیان می‌کشند و بعد از تماشای بازی، پوست تخمه و پوست پرتقال‌شان را جمع می‌کنند و با خودشان به بیرون ورزشگاه می‌برند. بعد هم صدا و سیما تا یک ماه فیلم آشغال جمع کردن و فرهنگ بالای آنها را وسط پیشانی ما می‌کوبد! حالا کشتی به اون عظمت با یک دو جین کارگر و خدمه و ملاح و ناخدا، یک مخزن واسه مبالش تعبیه نکردن و هر جا میرن گلاب به روتون، دریا رو به نجاست می‌کشن! بله چی شده؟! نجاستی نبوده؟! آلودگی شیمیایی بوده؟ هنوز بدتر ... باز اون کوفتی لااقل جذب طبیعت میشه، ولی مواد شیمیایی رو مگه میشه به این راحتی تمیز کرد! در جریان هستید که در ماده دو کنوانسیون مارپول 1973، آلودگی اینگونه تعریف شده: هر ماده‌ای که به دریا وارد شود و خطراتی برای سلامت انسان داشته باشد و به منابع زنده و حیات دریایی صدمه بزند و مانعی برای استفاده مشروع از دریاها ایجاد کند، باعث آلودگی می‌گردد. تعریفی که به وسیله سازمان همکاری و اقتصادی توسعه (OECD) در سال 1974 ارائه شد گامی فراتر نهاد و انرژی را نیز عامل آلودگی دریایی معرفی نمود. به هر حال با عنایت به اینکه کره‌ای‌ها آدم‌های زبان‌نفهمی نیستند و تا بگی گ طرف رفته گوانجو و برگشته امیدواریم متوجه اصل داستان شده باشند و انشاءا... نیازی به نصب تابلوی «لعنت بر پدر و مادر کسی که اینجا را آلوده کند» نباشد و با نصب همان تابلوی «رحمت بر پدر و مادر کسی که اینجا را آلوده نکند» کار پیش برود و مجبور نشویم برای حل مشکل روغن‌ریزی و آلوده‌سازی محیط زیست، سایر کشتی‌های کره‌ای را هم روی چال ببریم!