حسن شکیب‌زاده

روزی که از رسانه‌ها و از قول رییس خانه مطبوعات قزوین در دیدار با مدیرکل نوشتند که: «بدون اختصاص اعتبار مشخص برای خانه مطبوعات، برنامه‌ریزی ممکن نیست». من هم نوشتم: مگر قرار است در خانه مطبوعات برنامه‌ریزی هم بشود که پول نیست؟

آن روزها برخی از اهالی رسانه به حرف من خرده گرفتند، اما امروز که ماه‌ها از تشکیل خانه مطبوعات جدید و مطالب مطروحه می گذرد به خوبی روشن است که واقعا خانه مطبوعات فاقد برنامه بوده و هست؛ چرا که اگر برنامه‌ی مشخصی داشت؛ بایستی تاکنون مطرح و حتی اجرا می‌شد.

اهل رسانه به خوبی می‌ دانند که در همین استان، تشکل‌های مردمی بسیاری وجود دارند که به دلیل همدل و هماهنگ و هم هدف بودنشان و اینکه تعریف درستی از تشکل دارند، کارهای بزرگ و با ارزشی انجام داده‌اند؛ بدون اینکه توقع بودجه و یا حمایت دستگاه‌های دولتی را داشته باشند.

اتفاقا تشکل خانه مطبوعات بایستی مردمی‌تر از سایر گروه‌ها و متکی به خانواده‌اش باشد؛ خانه‌ی مطبوعاتی که دارای بیش از 250 عضو رسمی می‌باشد، چگونه نمی‌تواند با استفاده از توانمندی مجموعه‌ی اعضایش برنامه‌‌ریزی لازم را داشته و نسبت به اجرای آن اقدام نماید؟

روزنامه‌نگاران، به ویژه خبرنگاران ما قاعدتا بایستی دارای جایگاه ویژه‌ای در اجتماع باشند که با داشته‌های حداقل خود، بزرگترین اتفاقات استان و جامعه‌ی خود را رقم بزنند.

به نظر نگارنده جایگاه اهل رسانه، جایگاه مردمی و با ارزشی است که اتفاقا باید تلاش شود تا از امکانات و رانت‌های دولتی بی‌بهره باشد تا بتواند در جریان فعالیت‌هایش به رسالت اصلی خود به درستی عمل کند.

خانه مطبوعات بایستی خانه‌ای امن و به دور از سیاست‌های رایج و همانند پدری، همه‌ی فرزندانش را با مجموعه‌ی ایده‌ها و تفکرهای اجتماعی و سیاسی، زیر چتر دانش، آگاهی و مدیریت خود قرار دهد تا با بهره‌گیری از توان همه‌ی آنان و بدون وابستگی به جریان و یا دستگاه خاصی، مبتکر اتفاقات و حرکت‌های نوین و موثر در جهت توسعه‌ی فرهنگ و آگاهی مردمانش باشد.

اختصاص اعتبار برای این خانه، از سوی هر دستگاهی و به هر بهانه‌ای که باشد قطعا خارج از رسالت اصلی و انسانی اهل رسانه است و وابستگی بعد آن، مجموعه‌ی تلاشگر و معینی که بایستی از مردم و برای مردم باشد را از خط و اهداف واقعی‌اش خارج خواهد ساخت و این معنای واقعی خانه مطبوعات نیست.

دستگاهی که ساختمان می‌دهد، پول می‌دهد، کارت اعتباری می‌دهد، شام می‌دهد، هدیه می‌دهد، اعتبار کاذب می‌دهد و خیلی چیزهای دیگر، قطعا و تحقیقا انتظاراتی هم دارد که برای اجابت آن بایستی اعتبار و ارزش اصحاب رسانه را به مسلخ برد که اگر قرار باشد اینچنین باشد؛ کاش نباشد!

برگزاری یک مراسم آن هم با اعتبارات چندین دستگاه و هزاران توقع را، هر بی‌خانه‌ای هم می‌تواند اجرا کند. خانه‌ی مطبوعات یعنی خانه‌ی همه‌ی مردم، چرا که تک تک روزنامه‌نگاران و اهل رسانه‌ی ما بایستی نماینده‌ی واقعی همه‌ی مردم باشند. درواقع این خانه‌ی مطبوعات است که باید به سایر دستگاه‌ها اعتبار بدهد؛ نه اینکه منتظر اعتبار دستگاه‌ها باشد تا در جهت منافع آنان فعالیتی داشته باشد.